Тут вы правядзеце свой час з задавальненнем. Пагуляеце разам з маімі вучнямі-памагатымі, выконваючы іх фізкультхвілінкі.
А калі ёсць жаданне, развучыце і правядзеце са сваімі сябрамі прапанаваныя на старонках
гульні. А народныя гульні гэта таксама наш скарб.
"Як на тоненькі лядок!"
"Пра Беларусь"
"Пра асеннія лісточкі"
Гульня-знаёмства
«Адгадай, чый галасок?»
Дзеці ўтвараюць круг. Адзін з удзельнікаў гульні становіцца ў яго цэнтр і закрывае вочы. Дзеці гавораць:
Сталі ў круг, і — раз! два! тры! Павярнуліся, сябры!
На апошнія словы ўсе паварочваюцца вакол сябе і працягваюць:
А як скажам — скок, скок, скок...
(Словы «скок, скок, скок» гаворыць той, каму загадзя прапанавалі дзеці ці настаўнік.)
Адгадай, чый галасок?
(Гэтыя словы гавораць усе разам).
Дзіця, якое стаіць у цэнтры з закрытымі вачамі, павінна паказаць таго, хто сказаў словы «скок, скок, скок». Той, каго пазналі, ідзе на сярэдзіну круга і расказвае аб сабе: як яго завуць, чым ён любіць займацца, якія любімыя цацкі ён мае і г. д. Так ад-бываецца знаёмства рабят.
Гульня-карагод «Агароднік»
Кожны з дзяцей
называе сябе якой-небудзь агароднінай: бураком. кропам, салатай і г. д. I
становіцца ў круг. Адзін з дзяцей выбіраецца агароднікам. Ен выходзіць на
сярэдзіну круга і стукае чым-небудзь (кійком) аб зямлю. Дзеці пытаюцца ў яго:
—Хто там?
—Агароднік!
—За чым прыйшоў?
—За рэпай!
Пасля
такога адказу ўсе вядуць карагод і прыгаворваюць:
Зверху рэпа зялёная, У сярэдзіне тоўстая, К канцу
вострая. Хавае хвост пад сябе, Хто да яе ні падыдзе, Усялякі за віхор возьме.
Агароднік
павінен адгадаць, хто з дзяцей назваўся рэпай. Калі ён адгадае правільна, рэпа
ўцякае. Інакш агароднік зловіць яе і павядзе ў свой агарод. Адгадваць
дзіця-«рэпу» ён можа тры разы, калі ж не адгадае, агародніка мяняюць.
Гульня-карагод «Бярозка»
3 ліку
тых, хто гуляе, выбіраецца дзяўчынка-бярозка. Дзеці ходзяць па кругу, паклаўшы
хустачкі на плячо, і спяваюць:
Бярозка белая,
Макаўка зялёная,
Летам махнаценькая,
Зімой сукаваценькая,
Дзе яна стаіць, там і шуміць.
Дзяўчынка-«бярозка»,
што стаіць у крузе, пад песню забірае ў тых, хто гуляе, хустачкі, падымае іх
над галавою, і калі заспяваюць:
Бярозка зялёненькая,
Вясной вясёленькая.
Сярод поля стаіць,
Лісточкамі шуміць,
Грыміць, гудзіць,
Залатым вяночкам звініць,
Імітуе шум лісця, рух
галін,— шамаціць, махае над галавой хустачкамі. Пад прыгаворку: «А восенню
карані ў бярозы засынаюць, лісточкі ападаюць!» дзяўчынка-бярозка абыходзіць
карагод і кожнаму на плячо кладзе яго хустачку.
Гульня «Маша»
Ёсць у нас дзяўчынка Маша,
Ёсць у нас і хлопчык Паша.
Яны хочуць пагуляць,
Хто пакліча – адгадаць.
Змест гульні
Дзеці выбіраюць «Машу», завязваюць ёй вочы, ставяць у
сярэдзіну кола і прыгаворваюць:
Маша, Маша. Ты пацеха наша.
Адгадай, хто пяе, імя тваё назаве.
Хто-небудзь адзін з дзяцей праспявае: «Маша». Маша, якая
стаіць у сярэдзіне круга, павінна адгадаць, хто спяваў. Хто адгадае, той
становіцца Машай. Гульня паўтараецца. Калі гэта хлопчык, то дзеці спяваюць: «Паша».
Комментариев нет:
Отправить комментарий